پروژة ژنوم انسان در سال 1990 با تخصیص بودجهای معادل 3 میلیارد دلار (سالیانه 200 میلیون دلار) و با همکاری مشترک دپارتمان انرژی(DOE) و موسسة ملی بهداشت(NIH) آمریکا آغاز شد. در واقع طرح این موضوع، از اواسط دهة 1980 میلادی و با هدف درک مبانی بروز 4000 بیماری ژنتیکی انسان عنوان گردید و سالهای پایانی این دهه صرف ظرفیتسنجی و هماهنگی تحقیقات برای انجام این پروژه بزرگ و بینالمللی گردید. این پروژه در آغاز به عنوان یک برنامة 15 ساله مطرح گشت اما پیشرفتهای قابل ملاحظهای که در اجرای آن حاصل آمد، عملاً زمان اجرای آنرا کاهش داد به طوریکه محققان پروژه امیدوارند نتایج آن تا پایان سال 2003 منتشر گردد.
مهندسی ژنتیک وانسان آینده
چکیده
آلبرت بورگمن مینویسد: «بعد از ایجاد هر حریق مدهش تکنولوژیکی، بسیاری از واقعیات سنتی و طبیعی میسوزند» و اینک نوبت تکنولوژی مهندسی ژنتیک است.
در قرن گذشته، اختراع ماشین، آزادی جابجایی را به ارمغان آورد. به بهای از دست دادن جهان کوچک و دنیای فیزیکی منسجمی که بیشتر انسانها در آن میزیستند. اختراع رادیو و تلویزیون انتخابهای نامحدودی از فرهنگهای ملی و یا جهانی را پیش روی ما قرار داده است، اما زندگی بومی را که همیشه وجود داشته، مضمحل کرده است. افراد کهنسال شهر کوچک و روستاگونه من هنوز میتوانند به یاد بیاورند زمانی را که «دید و بازدید» از مشغولیات شبانه آنها بوده است. در دهه 1950، زمانی که (شبکههای تلویزیونی) «سی. بی. اس» و «ان . بی. سی» از راه رسیدند، (این شب نشینیها) به سرعت ناپدید شدند. به نظر میرسید که دهه 1960، دورهای پایانی این آزادسازی بیپایان را رقم میزند: ابداع طلاق به عنوان یک پدیده شایع، آشکار ساخت که خانواده دیگر آن معنی را که ما همیشه فرض میکردیم، ندارد؛ و این که خانواده هم میتواند مثل دهکدههایی که متروک شدند، متروک شود؛ قرص و روابط آزاد جنسی، ما را از بار مسئولیتهای جنسی غریزی سابق آزاد کرد، بلکه حتی آن را اغلب تا حد یک چیز صرفاً «اتفاقی» تقلیل داد.
